Monday, May 27, 2013

ৰিকি চানলৈ যাবা ???


কালি আবেলি ঘৰলৈ যাবলৈ আহি বাছৰ অপেক্ষাত পাণবজাৰৰ বাছ স্টপ টোত ৰৈ আছো। অলপ পাছতে ওচৰতে ছোৱালী দুজনী আহি ৰলহি। সাজ পোছাকে দেখাত ভাল ঘৰৰ ছোৱালী যেনেই লাগিল। ইফালে বাছৰ দেখা দেখিয়ে নাই। ছোৱালী দুজনীৰ এই গেলা গৰমত বাছৰ কাৰণে ৰ'দত থিয় হৈ হৈ বোধহয় আমনি লাগিল। পেচেন্জাৰলৈ বুলি ওচৰতে ৰৈ থকা অটো'ৰিক্সা চালকজনক সুধিলে " ৰিকি চানলৈ যাবা??"


মই একোকে বুজি নাপালো। কোন এ্ই ৰিকি?? আৰু এই যে ক’লে চানলৈ বুলি মইতো আজিলৈকে গুৱাহাটীত এনে ঠাইৰ নাম শুনা নাই। একেবাৰে SUN 'ৰ কথাই কলেনেকি বাৰু?? দুয়োজনীৰে তাঁৰ দুডালমান ধিলা আছে চাগৈ । মনতে ভাবিলো। কিন্তু মোক আচৰিত কৰি অট’ চালকজনে ছোৱালীকেইজনিক যাম বুলি কৈ অট’ স্টার্ট দিলে আৰু ছোৱালীকেইজনীৱেও অটো'ত উঠি গলগৈ।মই চাই থাকোতেই গল।


 নিজৰেই আচৰিত লাগিল। অট’ চালকজনেও দেখোন জানে ঠাইটুকুৰাৰ কথা। মানে সচাকৈয়ে চান নামৰ ঠাই এডোখৰ এই গুৱাহাটীতে আছে। নিজৰ এই গুৱাহাটীতে নিজকেই কিবা অচিনাকী অচিনাকী যেন লাগিল। বাছত আহি থাকোতে লগৰজনক সুধিম বুলি ভাবিও নোসোধিলো। সেইটো কথাকে নাজানো বুলি যদি ঠাট্ৰা কৰে। নাই মান সম্মান হেৰুৱাব নোৱাৰি। তাতকৈ ঘৰত গৈ আজি গুগ’ল মেপতে চাব লাগিব ক’ত এই চান ঠাইটুকুৰা আছে। ঘৰত আহি চালো। নাই নাপালো এ্ই চান  নামৰ ঠাইটুকুৰা। মনতে ভাবিলো " এতিয়াও আমাৰ এই গুৱাহাটীৰে বহুত ঠাই আপডেট কৰিবলগীয়া আছে দেই গুগ'ল মেপত। ভাবি ওৰ নাপালো ক’ত থাকিৰ পাৰে এই ঠাইকণ।


পাছত ঘৰত ৰাতি ভাতৰ পাতত কথাটো উলিয়াওতেহে উৰহীৰ ওৰ ওলাল ।

ক্লাছ নাইন'ত পঢ়া খুৰাৰ লৰাতোয়েই মোৰ কথা শুনি ধেক ধেকাই হাঁহি ক'লে .."ছোৱালীকেইজনী চাগৈ ইংৰাজী মাধ্যমৰ স্কুলত পঢ়ে। মডার্ণ ছোৱালী। আজিকালি হেনো তাহাতি ইস্টাইলতে অটো'ৰিক্সাক ৰিকি বুলি আৰু চান্দমাৰিক চান বুলি কয়। সেয়েহে অট'ৰ চালক জনক চান্দমাৰিলৈ যাৰ নে নাযাই সুধিবলৈকে কৈছিল "ৰিকি চানলৈ যাবা ??"


হয়তোন তেনেকৈ নোসোধিলে লগৰ ল’ৰা ছোৱালীয়ে গাৱঁলীয়া ভূত বুলি নাহাঁহিব নেকি কিবা তাঁহাতক ? প্ৰেচতিজ বোলা কথা এটাও থাকে নহয়।

 কথাতো শুনি সৰুতে পঢ়া কৌতুক এটাৰ কথা মনত পৰি গ’ল। কৌতুকটো আছিল এনেধৰণৰ--
  দেউতাক : মাজনি আজিকালি তুমি যে মোক “পাপা” বুলি নকৈ ‘দেদ্দি” বুলি কোৱা?
  মাজনি: “পাপা” বুলি ক’লে উঠ কেইটা লাগি যায় আৰু লিপস্টিক এৰাই যায় কিন্তু দেদ্দি বুলি ক’লে সেয়া নহয়। সেইকাৰণেই পাপাৰপৰা দেদ্দিলৈ এই পৰিবর্ত্তন”

 কথাটো মনত পৰিলত ময়ো মুখৰ ভিতৰতেই এনেই দুবাৰমান আওৰাই চালো “ৰিকি চানলৈ যাবা?

ইউৰেকা!!!! ইউৰেকা!!!  এতিয়াহে যেন উৰহীৰ ওৰ ওলাই পৰিছে। ৰিকি বা চান বুলি ক’লেচোন উঠকেইটা লগ নালাগে কিন্তু চান্দমাৰি বুলি ক’লে দেখোন লাগি যায়। তাৰমানে কথাটো সেইটোয়েই নেকি বাৰু ।

"এই মডার্ণ ছোৱালীবিলাক কিন্তু সাংঘাটিক ইনজেনিআছ দেই!!!"

মোৰ অজানিতেই মূখৰপৰা অতর্কিতে কথাষাৰ ভাতৰ পাততে ওলাই গ'ল। তেতিয়াহে মন কৰিলো যে খোৱা বাদ দি সকলোৰে চকু দেখোন মোৰ ওপৰত। অলপ যেন সময় লাগিল তেওলোকৰ কথাষাৰৰ গুৰি ক'ত বুজিবলৈ?  অলপ পাছত মায়ে ক'লে "হ'ব দে চিন্তা কৰিব নালাগে। তোলৈ তেনেকোৱা চানলৈ,মুনলৈ যোৱা এজনীকে আনিব লাগিব।"

হে হৰি। দিন কাল বৰ বেয়া চলিছে দেই!!! মান ভন্ঞ্জনৰ দিন আছিল নেকি বাৰু আজি। কেলেন্ডাৰখন চাব লাগিছিল ৰাতিপুৱাই। চিঞৰিয়ে মাক কলো -

"সেই কিনো কথাবোৰ কৈ থাকে জানো । মাংস অলপ দিয়ক । ভাল বনাইছে আজি মাংস "

No comments:

Post a Comment